حافظه محلی برای ذخیره سازی و بازیابی اطلاعات است. البته در ذخیره سازی داده ها و اطلاعات در حافظه، ابتدا فرآیندی به نام کدگذاری اتفاق می افتد که در زمان بازیابی، آن فرآیند به کد گشایی تغییر می کند.
فازغ از فرآیندهایی که در حافظه اتفاق می افتد، تمام خاطرات، مطالب علمی و مهارتی و هر آنچه که می تواند یاد گرفته شود، در حافظه ذخیره می شود.
مدت زمان نگهداری تمام محتویات حافظه، بسته به این در کدام قسمت از حافظه قرار گرفته است، متفاوت است.
حافظه کلا به سه دسته یا نوع تقسیم می شود :
این حافظه فضای بسیار زیادی دارد اما حداکثر به مدت چند ثانیه(کمتر از 4 ثانیه) می تواند اطلاعات جدید را در خود نگه دارد.
این اطلاعات از طریق محرک های حسی مثل نور و صدا و … وارد گیرنده های حسی و از آنجا وارد حافظه حسی می شوند و اگر فرد تمایل به یادگیری آن اطلاعات داشته باشد، اطلاعات بلافاصله وارد حافظه کوتاه مدت می شوند.
در واقع می توان گفت، حافظه حسی اولین مرحله از فرآیند به یاد سپردن است.
این حافظه داده های دریافت شده از حافظه حسی را به مدت حداکثر 30 ثانیه در خود نگه می دارد.
حافظه کوتاه مدت به ما کمک می کند داده ها را در بازه زمانی درک معنی، یافتن راه حل مسئله یا تصمیم گیری در اختیار داشته باشیم و بلافاصله بعد از آن، به سرعت محو می شوند.
داده های رسیده به حافظه کوتاه مدت، در صورت تکرار و مرور و مرتبط شدن با دانسته های قبلی به حافظه بلند مدت منتقل می شوند.
از ارسطو فیلسوف بزرگ یونانی و از ابن سینا فیلسوف و دانشمند بزرگ ایرانی، نقل شده است، برای به یاد سپاری دائم اطلاعات، می بایست آنها را 10 بار مرور و مطالعه کرد تا از حافظه کوتاه مدت به حافظه بلند مدت منتقل شوند.
لازم است یادآوری شود که این 10 بار مطالعه و مرور می بایست در یک فرآیند یادگیری منظم اتفاق بیافتند و گرنه اگر آن را در یک ظرف زمانی محدود مثلا در چند دقیقه یا ساعت انجام دهیم، نتیجه، مطلوب نخواهد بود.
این حافظه دارای فضایی نامحدود است و داده ها یا اطلاعاتی که به آن منتقل شوند، تا آخر عمر در حافظه فرد باقی می ماند.
حافظه بلند مدت آخرین مرحله از فرآیند یادگیری است و با ورود محتوا به حافظه بلند مدت، فرآیند یادگیری تکمیل می شود.
در روانشناسی امروزی گفته می شود که سه فرآیند شناختی عمده، به ما کمک می کنند تا اطلاعات و داده ها به حافظه بلند مدت منتقل شوند.